Þerriblaðsvísur XII eftir Hannes Hafstein

Hannes Hafstein orti a.m.k. sextán vísur í kringum aldamótin 1900 sem kallaðar eru Þerriblaðsvísur og fjalla allar um “pennann, blekið og þerriblaðið”. Þær eru í raun stæling á skáldskaparstíl annarra. Hér yrkir Hannes í anda Jóns Ólafssonar.

XII
Vér skulum ei æðrast, þótt eilítið blek,
eða annað sumt gefi á bátinn.
Nei, ég ráð sé við því, ég mitt þerriblað tek
og þurrka það upp. Það er mátinn.

Vér skulum ei æðrast, þótt inn komi sjór,
þó að endur og sinn gefi á bátinn.
Nei, að halda sitt strik, vera í hættunni stór
og horfa ekki um öxl – það er mátinn.

Sjá einnig:

Þerriblaðsvísur I
Þerriblaðsvísur II
Þerriblaðsvísur III
Þerriblaðsvísur IV
Þerriblaðsvísur V
Þerriblaðsvísur VI
Þerriblaðsvísur VII
Þerriblaðsvísur VIII

Þerriblaðsvísur IX
Þerriblaðsvísur X
Þerriblaðsvísur XI