Úr kristalglasi gullið drakk ég vín

og gleðin kyssti varir mér.

Í djörfum leik sér lyfti sála mín

sem lausklædd mey í dansinn fer.

 

Ég skæru glasi hélt í hendi fast,

sem hönd það væri’ á kærum vin.

En, minnst er varði, bikar sundur brast,

og brotin skáru æð og sin.

Skoða dagatal