Nei, smáfríð er hún ekki
og engin „skýjadís“;
en enga eg samt þekki,
sem eg mjer heldur kýs.
Þótt hún sé holdug nokkuð,
er höndin ofursmá.
Hún er svo íturlokkuð
með æsku ljetta brá.
Við eldblik augna kátra
skín andlit bjart og ljóst;
við hljóðfall ljettra hlátra
sem hrannir lyptast brjóst.
Hún er svo frjáls og ítur,
svo æskusterk og hraust,
að hver, sem hana lítur,
til hennar festir traust.
Og ef jeg er með henni,
jeg eld í hjarta finn;
það er sem blóðið brenni
og bálist hugur minn.
